Szkocki kuc highland jest rasą, której początków, jak się uważa, należy szukać wśród wiekowego gatunku kuców forest, które stały się też podstawą dla stworzenia rasy fryzyjskej. Wyróżniamy dwa typy highlanda, jednym był mniejszy kuc z Wysp Zachodnich, a drugim - większy i cięższy kuc zamieszkujący ląd stały. Obecnie oba te typy uległy połączeniu i różnice pomiędzy nimi zanikły, z wyjątkiem półdzikiego stada z odległej wyspy Rhum. Należące do niego zwierzęta są mniejsze i zachowują dawne warianty bułanego umaszczenia swojej rasy, zmieniające się od maści izabelowatej do siwej, myszatej i żółtawego odcienia brązu, zwanego niekiedy maścią jelenią. Obecnie wśród kuców highland widuje się większość jednolitych maści - włącznie z uderzająco żywym czerwonawym odcieniem maści ciemnokasztanowatej - zazwyczaj z pręgą grzbietową i poprzecznym prążkowaniem na nogach. Ładna głowa o sympatycznym wyrazie, z małymi uszami i dużymi, życzliwie spoglądającymi oczami, ukazuje wpływ araba. Kuc highland ma długą szyję z dosyć wyraźnie zarysowanym grzebieniem szyjnym, krótko związany, silny grzbiet i muskularny zad.Ukształtowany przez surowy klimat, highland stał się odpornym i wytrzymałym kucem, który może wykonać niemal każde zadanie. Szkoccy wieśniacy wykorzystują go pod siodło, do zaprzęgu, do dźwigania juków i do pracy na roli, a jego wytrzymałość i zrównoważone usposobienie powodują, że jest wciąż poszukiwany przez myśliwych, tropiących jelenie na szkockich wzgórzach. Wielkoduszna natura kuca highland sprawia, że jest doskonałym, wszechstronnym użytkowym koniem - a krzyżówka z folblutem daje wspaniałe huntery do konnych polowań.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz