Koń berberyjski ma od 145 do 160 cm w kłębie, nie zalicza się więc do olbrzymów wśród koni, jednak jego sława protoplasty wielu innych ras jest tak wielka, jak koni czystej krwi arabskiej. Okres rozkwitu hodowli koni berberyjskich rozpoczął się jeszcze pod panowaniem Islamu. W 800 roku n.e. Maurowie sprowadzili do Hiszpanii swoje słynne wierzchowce, gdzie krzyżowano je z miejscowymi końmi, czego wynikiem było powstanie koni andaluzyjskich. Gdy w 1662 roku angielska małżonka Karola II wniosła w posagu miasto Tanger, z powodu zamłowania króla do wyścigów konnych sprowadzono do Anglii liczne konie berberyjskie, aby dodać miejscowym rasom szybkości i wytrzymałości. Tym samym te małe konie z Afryki Północnej stały się poprzednikami koni pełnej krwi angielskiej. Koń berberyjski jest zupełnie pozbawiony bojaźliwości i śmiały. Ma pewny chód, a jego budowa umożliwia wygodny dosiad.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz