Niewystarczająca higiena w stajni prowadzi do powstania wilgotnego i ciepłego klimatu i stwarza idealną pożywkę dla zarazków. Zagnieżdżają się one w kopytach z lekko uszkodzonym rogiem. Przez brud lub złogi w kopytach bakterie mogą pozostać zamknięte, bez dostępu powietrza. W ten sposób powstają beztlenowe warunki życia, idealne do rozwoju bakterii gnilnych.
Na początku chorobą dotknięty jest najczęściej jedynie rowek strzałki. Tam tworzą się rozszczepienia i torebki gnilne z szaroczarną mazią, o przeszywającym, gnilnym zapachu. Zagnieżdżone tam bakterie niszczą więcej zrogowaciałego naskórka niż się go tworzy przez to rowek strzałki może się pogłębić aż to piętki. W wyniku zniszczenia strzałki może dojść do poważnych zniekształceń kopyta.
Gdy choroba nadal się rozszerza, może dotknąć krawędzi wspornych strzałki, wierzchołka strzałki lub nawet piętki. W skrajnych przypadkach może dojść do przegnicia kopyta, aż do skóry właściwej.
W przypadku zakażenia konie mocno reagują przy czyszczeniu środkowych krawędzi strzałki lub gdy uciśnie się na strzałkę. W przypadku zaawansowanego stadium gnicia strzałki często występuje okulawienie.
Leczenie polega na usunięciu przegnitych części rogu i wycięciu torebek gnilnych. Następnie należy codziennie czyścić i dezynfekować strzałkę oraz jej krawędzie. W cięższych przypadkach w głębsze szczeliny wkłada się opatrunki. Muszą być one nasycone środkiem dezynfekującym, który należy zmieniać codziennie, ewentualnie - co drugi dzień.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz