Appaloosa

Ten tarantowary, cętkowany jak lampard - stąd nazwa tego typu maści, lamparcia - koń rasy appaloosa
ukazuje jeden z pięciu wyraźnych wzorów umaszczenia swojej rasy - ciemne owalne plamki na całym ciele.
Wysoko cenione przez hodujące te konie indiańskie plemiona, wzory umaszczenia były niemal tak ważne,
jak odważna i posłuszna natura koni appaloosa.

   Koń rasy quarter horse stał się też cennym materiałem do krzyżówek, szczególnie ze znanym z ciekawego umaszczenia koniem appaloosa. Ta zdumiewająca, dająca się rozpoznać na pierwszy rzut oka rasa, została stworzona przez Indian z plemienia Nez Perce na terenie stanów Oregon, Waszyngton i Idaho, a swoją nazwę bierze od rzeki Palouse, nad którą leżał jeden z głównych regionów hodowli. 
   Wiadomo, że wczesne dostawy z Hiszpanii zawierały zwierzęta maści tarantowatej, a ten gen jest silnie przekazywany potomstwu. W swojej hodowali Indianie stosowali bardzo surową selekcję, a charakterystyczne typy umaszczenia cenili równie wysoko, jak odwagę i posłuszeństwo swoich koni. Osobniki męskie, które uznano za nieodpowiednie, kastrowano, a klacze, które nie spełniały wymagań, sprzedawano innym plemionom.
   Współczesny koń appaloosa ma cztery wyraźne wzory umaszczenia: "lampart" - ciemne plamki na białej sierści, "płatek śniegu" - białe plamki rozproszone na całej powierzchni ciała, ale skoncentrowane zwłaszcza na zadzie, "derka", kiedy to na grzbiecie, lędźwiach lub zadzie znajduje się duża biała plama, nakrapiana lub nie, "marmurek" - nakrapiany wzór na ciele w formie nierównych pól białego koloru, niekiedy łączących się ze sobą. 



   Oprócz swego zadziwiającego umaszczenia appaloosa posiada jeszcze inne wyróżniające go cechy. Jego ogon jest zazwyczaj skąpy, co Nez Perce uważali za bardzo praktyczne, ponieważ zmniejszało to prawdopodobieństwo, że zaczepi się wśród kolczastych krzaków i gałęzi.
   Biała obwódka oka jest cechą wymaganą u tej rasy, podobnie jak cętkowana skóra na nozdrzach i wargach. Twarde, zdrowe kopyta mają często pionowe prążkowanie.
   Indianie Nez Perce i ich konie zostali niemal zmieceni z powierzchni ziemi przez armię Stanów Zjednoczonych w 1876 r., lecz rasa przetrwała i jest obecnie jedną z najbardziej popularnych.