Irish Draught

Pochodzenie koni irish draught
jest niezbyt znane, ale domieszka pełnej krwi
angielskiej pozwoliła na wyhodowanie znakomitego konia sportowego.

  Podobnie jak koń arabski, folblut był przez wieki wykorzystywany do ulepszania i doskonalenia innych ras. Przykładem jest irish draught, irlandzki koń zaprzęgowy, rasa lekkich koni roboczych, nadających się znakomicie do pracy na farmie. Ich skrzyżowanie z folblutami dało rewelacyjnego, niezrównanego konia sportowego.
   Pochodzenie koni irish draught jest niezbyt dobrze znane, aczkolwiek uważa się, że wszechobecny koń hiszpański również przyczynił się do powstania tej rasy. Konie francuskie i flamendzkie, importowane do Irlandii na początku dwunastego stulecia, prawdopodobnie dały miejscowej rasie jej wymiary i charakter, a hodowlę udoskonalano potem dzięki domieszce krwi hiszpańskiej. Rezultatem tego jest duży, silny koń - ogiery mogą mierzyć 17 dłoni - obdarzony względnie małą, zgrabną głową, którą być może zawdzięcza wykorzystaniu kuców connemara na wczesnym etapie hodowli.
   Najlepsze konie rasy irish draught mają silne, zdrowe nogi i obszerny, swobodny wykrok, wspaniałą łopatkę i są z natury doskonałymi skoczkami. Są bardzo popularne jako konie do skoków przez przeszkody oraz, jako tzw. huntery, do polowań - w wiejskim terenie trudno o lepsze od nich. Mówi się, że irlandzkie huntery mają niesamowitą zdolność "znalezienia dodatkowej nogi" podczas skoku - i dzięki temu wyratowania i siebie, i swojego jeźdźca z kłopotów. Domieszka pełnej krwi angielskiej daje im ponadto szybkość i doskonałą jakość tkanki.
   Doprawdy, niewiele jest koni w typie roboczym, które nie zostałyby ulepszone przez domieszkę choć odrobiny pełnej krwi - miłośnicy skoków przez przeszkody pamiętają bardzo dobrego konia imieniem Wiston Bridget, krzyżówkę rasy szajer i folbluta, na którym znaczące sukcesy odnosił Tim Stockdale.