Konie gorącokrwiste

Koń oldenburski jest najcięższy spośród
niemieckich koni gorącokrwistych, do których zaliczają
się również konie hanowerskie, trakeńskie
i holsztyńskie.

Konie gorącokrwiste łączą
elastyczne chody z uległym temperamentem
i tradycyjnie pięknym wyglądem. 

  Niewiele opowieści może równać się z tymi o sukcesie, jaki odniosły konie gorącokrwiste. W dwudziestym pierwszym wieku są wciąż niezwykle cenione jako konie sportowe i dosłownie zdominowały ujeżdżeniowe czworoboki. Rozwój ras koni gorącokrwistych rozpoczął się, gdy hodowcy zaczęli dążyć do wyhodowania konia, który byłby w stanie pracować na roli, w zaprzęgu i jako wierzchowiec dla kawalerii. Gdy zbroje stały się lżejsze i nie tak niewygodne, zaczęto poszukiwać lżejszego i bardziej zwrotnego konia, a w końcu przyszedł popyt na bardziej "cieszący oko" typ wierzchowy, gdyż sztuka jeździecka przestała być uprawiana dla konieczności, a stała się bardziej sportem i przyjemnością.
   Współczesne konie gorącokrwiste nazywa się tak z racji ich pochodzenia od "gorącej krwi" ras takich jak araby i folbluty, skrzyżowanych z rasami zimnokrwistymi, w typie konia pociągowego, wywodzącego się od prymitywnych koni leśnych. Rezultatem tego połączenia jest duży koń wierzchowy, obdarzony zarówno elastycznymi chodami, jak i dobrym wyglądem i umiarkowanym temperamentem. Zasadniczo do ras koni gorącokrwistych zalicza się konie oldenburskie - najcięższe spośród niemieckich koni gorącokrwistych, co można zobaczyć na zdjęciach - oraz konie hanowerskie, trakeńskie, holsztyńskie, konie gorącokrwiste holenderskie, duńskie i szwedzkie oraz konie rasy selle francais.