Grzechem śmiertelnym w obchodzeniu się z koniem jest niekonsekwencja, dlatego nie można zmienić zdania i zakazać koniowi czegoś, co zostało zaakceptowane ostatnim razem. Zwierzę to zauważy i szybko pokaże jeźdźcowi, kto jest panem w stajni. Ponieważ konie przed tym, co wzbudza w nich strach, ratują się przede wszystkim ucieczką, nie należy karać strachliwego konia.
Problem ten można opanować, jeśli w trakcie treningu koń będzie bardzo często nakierowywany lub naprowadzany na rzeczy nieznane. Najlepszym przykładem tej metody są konie westernowe. Wszystkie konie rodzą się z miękkim pyskiem. Ciężkie elementy ogłowia mogą sprawić, że pysk konia stanie się niewrażliwy, tzw. martwy pysk. Początkujący jeźdźcy na lonży mogą przytrzymywać się szyi konia, żeby stopniowo się nauczyć, jak spokojnie trzymać ręce i miękko prowadzić konia.
Piana na pysku jest natomiast zjawiskiem pozytywnym. Tylko zadowolone konie "przeżuwają" i przez to powstaje piana. Konie, które nie żują, naprężają szczękę dolną i nie reagują na sygnały jeźdźca. Jednak jedną z najważniejszych rzeczy w przypadku jazdy konnej jest uświadomienie sobie, że nie siedzi się na maszynie, lecz na istocie żywej, która, podobnie jak ludzie, ma swoje lepsze i gorsze dni. Jednocześnie powinnyśmy się obchodzić "po ludzkiej" z nami samymi, żeby nie zapomnieć radości, jaką sprawia jazda konna, także wówczas, gdy nie wszystko się udaje. Żaden mistrz nie spadł jak dotąd z nieba - za to z konia spadają niekiedy także mistrzowie świata i zwycięscy igrzysk olimpijskich.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz